روزی عارف پیری با مریدانش از کنار قصر پادشاه گذر میکرد.شاه که در ایوان کاخش

مشغول به تماشا بود ، او را دید و بسرعت به نگهبانانش دستور داد تا استاد پیر را

به قصر آورند. عارف به حضور شاه شرفیاب شد . شاه ضمن تشکر از او خواست که

نکته ای آموزنده به شاهزاده جوان بیاموزد مگر در آینده او تاثیر گذار شود.

استاد دستش را به داخل کیسه فرو برد و سه عروسک از آن بیرون آورد و به شاهزاده

عرضه نمود و گفت : "بیا اینان دوستان تو هستند،اوقاتت را با آنها سپری کن"

شاهزاده با تمسخر گفت : "من که دختر نیستم با عروسک بازی کنم ؟!"

عارف اولین عروسک را برداشته و تکه نخی را از یکی از گوشهای آن عبور داد که بلافاصله

از گوش دیگر خارج شد. سپس دومین عروسک را برداشته و اینبار تکه نخ از گوش عروسک

داخل و از دهانش خارج شد.او سومین عروسک را امتحان نمود .تکه نخ در حالی که در

گوش عروسک پیش میرفت ، از هیچیک از دو عضو یادشده خارج نشد.  

استاد بلافاصله گفت :"جناب شاهزاده،اینان همگی دوستانت هستند،اولی که اصلا به

حرفهایت توجهی نداشته،دومی هرسخنی را که از تو شنیده،همه جا بازگو خواهد کرد

و سومی  دوستیست که همواره بر آنچه شنیده لب فرو بسته "

شاهزاده فریاد شادی سر داده و گفت : "پس بهترین دوستم همین نوع سومیست و

منهم او را مشاور امورات کشورداری خواهم نمود.

عارف پاسخ داد : " نه "

و بلافاصله عروسک چهارم را از کیسه خارج نمود  و آنرا به شاهزاده داد و گفت :

" این دوستیست که باید بدنبالش بگردی "

شاهزاده تکه نخ را بر گرفت و امتحان نمود . با تعجب دید که نخ همانند عروسک اول از

گوش دیگر این عروسک نیز خارج شد ، گفت : " استاد اینکه نشد ! "

عارف پیر پاسخ داد : "حال مجددا امتحان کن"

برای بار دوم تکه نخ از دهان عروسک خارج شد.شاهزاده برای بار سوم نیز امتحان کرد

و تکه نخ در داخل عروسک باقیماند "

استاد رو به شاهزاده کرد و گفت :

"شخصی شایسته دوستی و مشورت توست که بداند کی حرف بزند،چه موقع به

حرفهایت توجهی نکند و کی ساکت بماند "

به بهانه سالگرد شهادت عمار 

ابو یقظان عمار بن یاسر از قبیله مخزوم 57 سال قبل از هجرت
متولد شد پدر ومادرش سمیه ویاسر از اولین شهدای اسلام بودند در 48 سالگی اسلام
آورد پیامبر هنگام شکنجه او توسط قریش میفرمود خدایا آتش را بر عمار برد وسلام کن
انچنان که بر ابراهیم چنین کردی در ساخت مسجد النبی تلاش فراوان داشت پیامبر غبار
از صورتش می زدود ومیفرمود :تو اهل بهشتی گروه ستم پیشه تو را خواهند کشت

ستایشهای فراوان رسول خدا از او چهره ای دوست داشتنی
ساخته بود پیامبر در باره او میفرمو د:

عمار با حق است واز آن جدا نمیشود

لذا در بروز فتنه ها 
همه به سوی او می امدند در جنگ صفین مرد ی سراغ علی (ع) رفته سوال میکند
چرا جنگ اسلام با اسلام است ؟ حضرت او را به عمار ارجاع میدهد وعمار چنین جواب
میدهد :

این چهارمین بار است که پس از بدر واحد وحنین در برابر این پرچم میجنگم

یعنی که محور ومعیار ولایت است وهر که در برابرش باشد
باطل است

عمار در 94 سالگی در رکاب علی (ع) وبه دست لشکر معاویه
به شهادت رسید  نهم صفر سالگرد شهادت اوست

درد
امروز جامعه ما کمبود عمارهای با بصیرتی است که پس از جنگ برای تنزیل ،برای تاویل
بجنگند !

بانگ کو عمارتو صبرم ببرد

خواب غفلت را زدیده ها سترد

هان چرا اقای ما تنها شده ؟

هر بسیجی زین مصیبت 
جان سپرد

ای بسیجیها چرا لب بسته اید ؟

هان بپا خیزید که بت نشسکته اید

هان که عمار زمان باید شدن

 پرده از روی
منافق برفکن حلقه فتنه گران را پاره کن

در کربلا همانقدر که "فرصت سازی " حر اعجاب
انگیز است "فرصت سوزی " عده ای دیگر هم شگفت انگیز است

یکی از آنها "طرماح " است اووقتی تنهایی امام
را میبیند از امام میخواهد همراه او به بصره برود تا او 20000 مرد جنگی فراهم آورد
امام از تصمیم قطعی اش بر رفتن میگوید واینکه خیر را از خدا میطلبد نه مردان جنگی
او !

او که عزم امام را میبیند فرصت میخواهد به بصره برود
وآذوقه خانواده اش را فراهم کند وبرگردد !امام رخصت میدهد اما تاکید میکند که برای
او صبرنمیکند وراه خود را میرود

او به سراغ خانواده اش میرود وهمه اعضای خانواده از
بازگشت او تعجب کرده وملامتش میکنند همسرش میگوید تو زینب را برا ی آ ذوقه ما تنها
گذاشتی ؟!  او هم نادم میشود وعزم باز گشت .اما
افسوس که عبیداله فرمان بستن  همه دروازه
های شهر را داده است هرچه تلاش کرد راه خروجی نیافت تا اینکه روز دوازدهم محرم
دروازه ها گشوده شد در بین را ه بود که از فراز بلندی کاروان اسرا وسرهای مطهر
شهدا را بر سرنیزه ها ودر مسیر کوفه دید !

این همان غنیمت دانستن " دم ولحظه " در
فرمایش رهبر معظم انقلاب است که بصیرت میطلبد !

وآیافردای ظهور امام آنقدر بصیرت داریم که یاری امام را
"اولویت " دهیم و"لحظه" را پاس بداریم ؟ !

یکی از
علل ریزشهای عاشورا اثرات تربیتی  خانواده
است به یک نمونه توجه کنید که با چرخش صد وهشتاد درجه ای تغییر مسیر میدهد :

شمر کیست ؟

برای
شمربن ذی الجوشن اسم‏های دیگری چون اوس یا شرحبیل نیز ذکر شده است. او را ذی
الجوشن، صاحب زره وجوشن می‏گفتند؛ زیرا سینه او برآمده بود و همانند سپری بسته شده
نشان می‏داد. او نخست از یاران علی علیه‏السلام در جنگ صفین و از فرماندهان شجاع و
نامدار کوفه بود که در کنار حسن و حسین و در رکاب امام علیهم‏السلام حاضر بوده
است. اودرکوفه به تدریس و روایت حدیث
می‌پرداخت و همیشه یک جلد قرآن حمایل داشت.

 اما سرشت ناپاک او به خاطر
عمل زشت مادرش بر محیط و آداب الهی و اجتماعی چیره شد و سرانجام در لشکر عبیداللّه
بن زیاد قرار گرفت.

نقل است که روزی مادر شمر که زن
بزچرانی بود و در بیابان به کار خود مشغول بود، از چوپانی که از کنار او می‏گذشت،
تقاضای آب کرد تا با آن رفع عطش کند. چوپان تقاضای شیطانی خود را شرط دادن آب قرار
داد و او نیز پذیرفت و از این طریق، نطفه شمر منعقد شد.از این رو امام حسین
علیه‏السلام در روز عاشورا خطاب به او فرمود:

«یابن راعیة المِعْزی»؛ ای پسر زن بزچران!

قوم ما در قتلگاه روزگار

می‏شمارد شمرهای بی‏شمار

شمر یعنی زخمه‏ای برچنگ ما

شمر یعنی تیغ در فرهنگ ما

شمر یعنی هجو شبنم تا سراب

شمر یعنی احتکار آفتاب

شمر یعنی درد قولنج زمین

شمر یعنی لعنة للعالمین

یکی از عوامل پیروزی دشمن در
جنگ نرم نادانی وجهل مردم است  برخی به علت
کمبود اطلاعات از اوضاع سیاسی واجتماعی به چیزی روی می اورند که صلاح دین ودنیایشان
نیست

امام حسین (ع) در خطبه خویش
به این نکته اشاره میکنند که ثم نقضتموها سفها

به دلیل نادانی نقض بیعت
کردید

اگر این روزها تاکید مقام
معظم رهبری بر بصیرت  است از این روست که
تاریخ تکرار نشود

عامل دوم غفلت یا اغفال است

گاه تبلیغات دشمن  تا ان اندازه قوی است که برخی افراد را به کلی
به غفلت میکشاند  طوریکه حقایق را وارونه میبینند
وکار به انجا میرسد که برای تقرب  به خدا
به جنگ اولیای الهی میروند .

امام سجاد (ع) در این مورد
فرمودند :

"هیچ روزی مثل عاشورا
نبود  سی هزار نفر که گمان  میکردند مسلمان هستند به قصد تقرب به خدا  خون امام را ریختند

باز جای تامل است که در فضای
غبار آلود فتنه های آخرالزمان چه کرده ایم که از جهل وغفلت رهایی یابیم  خود را تا چه حد به علم وبصیرت  مجهز کرده ایم 
وآیا توان مقابله با باطل را داریم واصلا باطل را میشناسیم ؟ 

فراوان
از ریزشهای عاشورا گفتیم ،از تغییر موضع دادن عمرسعدها ،شمرها طلحه وزبیرها و...
شاید باورنکردنی بود اما اگر کمی چشم باز کنیم شاهد چرخشهای 180 درجه ای برخی هستیم .تاریخ انقلاب را که ورق میزنیم وسخنان
برخی را که میخوانیم میبینیم امروز همان میکنند که روزگاری از آن نالیده اند !

برخی
از آنها که انقلاب دوم را آفریدند  امروز
رسما از آمریکا بابت این کار پوزش میطلبند !

آنها
که روزگاری خطبه متقین علی (ع) را به زیبائی تفسیر میکردن امروز از غیر آسمانی
بودن قرآن میگویند !

آنها
که روزگاری با ساختن "توبه نصوح" دل مردم را بیدار میکردند امروز خود وخانواده شان چه میسازند وچه ها
میگویند ؟

آنها
که نام از امام وانقلاب عظیمش دارند چه میکنند وچه شعارها میدهند !ودردناک تر اینکه باز هم به نام امام !

آنها
که امید مردم در ادامه راه امام بودند امروز کجا ایستاده اند ؟ حالِ ما چون یوسف
است که وقتی از چاه خارج شد لبخند برلب داشت سبب خنده را پرسیدند گفت : از این
میخندم که همیشه اتکایم به برادرانم بود وامروز از همانها ضربه خوردم !

در
روزگاری که حتی دشمن به درایت رهبری در حفظ انقلاب خمینی اعتراف میکند چرا دوستان
قدیم سخن از دیکتاتوری میکنند ؟

شنیدم
مردی در دادگاه آمریکا به اتهام قتل محکوم به اعدام میشود وهرچه تلاش میکند
نمیتواند بی گناهیش را اثبات کند در آخرین دقایق حیات پیغام میدهد به رهبر ایران
بگویید من بیگناه بودم ! علت را میپرسند میگوید :

هرچه گشتم یک "مرد " در دنیا ندیدم که حرف
خود را بزنم !

اینجاست
که اهمیت  "بصیرت "  رخ می نماید که قدری بیندیشیم وبه تعبیر مولاعلی
(ع) "افراد" را معیار حق قرار ندهیم بلکه" حق" را معیار افراد
قرار دهیم

به سخن
امام رجوع کنیم و"معیار " را "وضعیت "حال "افراد قرار
دهیم واز گذشته های افتخار آمیزشان نگوئیم

که
نگاهمان به دشمن باشد واز تعریف وتمجیدهایش وضع "افراد " را بسنجیم

که به
نسب وخاندان هیچ کس ننگریم که از فضل پدر تورا چه حاصل ؟!

که
حواسمان باشد غربال گری خدا در آخرالزمان ما را از "صف " خارج نسازد
و....

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا